Bez stymulacji rozwoju słuchu dziecka przez rodziców czy opiekunów, kształtowania jego wrażliwości i wyobraźni muzycznej na poziomie przedszkolnym, jakość całej edukacji dzieci, a muzycznej zwłaszcza, jest znacznie niższa .

Psychologia muzyki mówi o tym, że uzdolnienia muzyczne dzieci najbardziej rozwijają się do 9 roku życia. Do tego czasu dzięki właściwej stymulacji można znacznie poszerzyć zakres umiejętności muzycznych dziecka. Rozpoczynający naukę w późniejszym wieku mały człowiek nie przekroczy już pewnego poziomu sprawności.

           Ważne jest, aby dziecko miało bezpośredni kontakt z muzyką w formie różnej działalności. Istotne jest również, żeby każde z nich odnalazło w muzyce to, co mu najbardziej odpowiada. Zachęcamy więc dzieci do wspólnego śpiewania, nauki gry na instrumentach (zaczynając od dzwonków chromatycznych, pianina, instrumentów perkusyjnych), słuchania muzyki, bawienia się dźwiękami według swojego pomysłu. Każda wymieniona działalność muzyczna rozwija nieco inne dyspozycje i umiejętności, a stosowanie ich wszystkich daje szansę stworzenia podstaw wszechstronnego rozwoju osobowości.

W wielu artykułach i literaturze pedagogiczno-psychologicznej czytamy, że już latach przedszkolnych dziecko powinno mieć systematyczne zajęcia umuzykalniające, które przygotują je do pełnego odbioru i zrozumienia muzyki.

           Dzięki „zabawie przy muzyce” dzieci przełamują strach, poznają nowe formy zabawy, stają się bardziej otwarte, tworzą pierwsze dzieła artystyczne.
Naczelnym celem zajęć więc jest dobra, stymulująca zabawa, dzięki której dzieci nabierają pewności siebie w twórczym działaniu; poznają świat odbierając bodźce słuchowe; ćwiczą pamięć i aparat mowy; kształcą w sobie zamiłowanie do estetyki i piękna itp

          Wiele pozytywnych doświadczeń przynoszą dziecięce próby przelania słuchanej muzyki klasycznej  na papier za pomocą kredek lub farb. Wspaniałą zabawą, która rozwija postrzeganie elementów muzyki jest samodzielne nadawanie tytułów utworom muzycznym. Pozwala to skupiać się na detalach: dynamice, artykulacji. Dzieci słyszą w muzyce szum drzew, plusk wody, śpiew ptaków. Chętnie naśladują również zjawiska gestami. Połączenie elementów pantomimy z muzyką pozwala na przepływ wielu emocji. Dzięki takim działaniom mogą się lepiej rozwijać, pozbywać barier psychicznych, a w przyszłości lepiej radzić sobie
z uzewnętrznianiem własnych potrzeb i uczuć.

Kiedy dziecko dostaje do ręki instrument perkusyjny, czuje się potrzebne w grupie; wie, że spoczywa na nim odpowiedzialne zadanie. Wspólne realizowanie akompaniamentów perkusyjnych do muzyki klasycznej (aktywne słuchanie muzyki) jest dla niego równoznaczne z tworzeniem tej muzyki. Czuje się wówczas ważne i wzrasta jego poczucie własnej wartości.

Kontakt z muzyką we wczesnym dzieciństwie daje szanse na wszechstronny rozwój i lepszy „start w dorosłość”, rozwija umiejętności świadomej selekcji i odróżnienia tego co jest sztuką, kształtuje charakter i łagodną osobowość.

Dlatego już dziś powinniśmy zadbać o spotkanie dziecka z muzyką.

.